بررسی عوامل تأثیرگذار بر رفتار کشاورزان گندم‌کار شهرستان کرمانشاه نسبت به سازگاری با تغییرات آب‌وهوایی

بخش کشاورزی به‌شدّت نسبت به تغییرات آب‌وهوایی آسیب‌پذیر است، به‏طوری که این تغییرات، تهدیدی جدّی برای بخش کشاورزی قلمداد می‌شود. با توجّه به اهمّیّت روزافزون سازگاری کشاورزان با این تغییرات و اثرات سوء آن، نیاز به بررسی عوامل تأثیرگذار بر رفتار سازگاری با تغییرات آب‌وهوایی اهمّیّتی دوچندان می‌یابد. هدف پژوهش حاضر، بررسی عوامل تأثیرگذار بر رفتار کشاورزان گندم‌کار شهرستان کرمانشاه نسبت به سازگاری با تغییرات آب‌وهوایی است. جامعة آماری پژوهش حاضر، کشاورزان گندم‌کار شهرستان کرمانشاه به تعداد 30 هزار نفر بودند که تعداد 380 نفر از آن‌ها براساس جدول کرجسی و مورگان به‌عنوان نمونة آماری انتخاب شدند. برای انتخاب نمونه‏های مورد مطالعه، از روش نمونه‌گیری چندمرحله‌ای تصادفی متناسب با حجم جامعة آماری بهره گرفته شد. ابزار گرد‌آوری اطّلاعات، پرسش‌نامه‌ای محقّق‏ساخت بود که روایی صوری آن توسّط دو نفر از اعضای هیئت‌علمی گروه ترویج و آموزش کشاورزی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان و یک عضو هیئت‌علمی گروه کشاورزی اکولوژیک، پژوهشکدة علوم محیطی، دانشگاه شهید بهشتی تأیید شد. پایایی پرسش‌نامه‌ها با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ بررسی و تأیید شد که بین 72/0 تا 89/0 بود که نشان‌دهندة پایایی مناسب ابزار پژوهش است. نتایج پژوهش مشخّص کرد که همبستگی مثبت و معنی‌داری بین متغیّرهای ادراک خطر، باور به تغییرات آب‌وهوایی و اعتماد به نهادهای دولتی با متغیّر رفتار سازگاری کشاورزان بود. این بدان معنی است که با افزایش متغیّرهای ادراک خطر، باور به تغییرات آب‌وهوایی و اعتماد به نهادهای دولتی، رفتار سازگاری کشاورزان افزایش می‌یابد؛ همچنین نتایج حاصل از مدل معادلات ساختاری نشان داد متغیّرهای باور، ادراکِ خطر، اعتماد به نهادهای دولتی و اعتماد به متخصّصین، بر رفتار سازگاری کشاورزان اثر دارند.